Ellen de Bruin vertelt over haar nieuwe boek 'Vergaderen? Niet doen!' Iedereen háát vergaderen, maar toch loopt elke vergadering uit. Vergaderen brengt het slechtste in mensen naar boven. Sommige mensen doen hun mond niet open, anderen zijn niet tot zwijgen te brengen en blijven maar laaghangend fruit zoeken, targets uitrollen en punten op de horizon plaatsen. Dit boek heeft één agendapunt: het verklaart de oorlog aan saaie en zinloze vergaderingen. Die moeten verdwijnen. Ellen de Bruin schrijft met groot inzicht en humor over ons werkende leven. Ze zocht en vond al het wetenschappelijk onderzoek dat het idee over het nut van vergaderen zo grondig mogelijk ondermijnt. Wie nooit meer wil vergaderen, of in elk geval de zinloosheid tot een minimum wil beperken, heeft nu alle argumenten op een rijtje. Ook te gast is filosoof en organisatiedeskundige René ten Bos over zijn boek: 'Water. Een Geofilosofische geschiedenis'. In dit boek onderzoekt hij hoe onze verhouding tot water zich weerspiegelt in ons denken. Hij stelt onder meer dat de zee de democratie mogelijk heeft gemaakt, dat het idee van de vrije zee heeft bijgedragen aan het wereldkapitalisme en dat de zee op dit moment aan een stofwisselingsziekte leidt. Wij zijn omringd door water en bestaan zelf voor een groot deel uit water. Niemand ontkent dus het belang van water. Toch gaan we er onverantwoordelijk mee om. Onze zeeën en oceanen worden er niet bepaald gezonder op en ook op het land zijn er tal van problemen met water. Een van de oorzaken is dat we diep in ons hart water niet pluis vinden. We koesteren een diep wantrouwen ten aanzien van alles wat zich op of aan het water afspeelt. Om deze houding ten opzichte van water te begrijpen moeten we nagaan welk effect water op ons uitoefent en wat wij met water doen. René ten Bos signaleert een voorkeur voor droogte die haar wortels vindt in het denken van Socrates, Plato en Aristoteles. Sinds die tijd zijn de meeste filosofen op zoek naar de vaste grond en doen politici en beleidsbepalers het liefst aan watermanagement. Ten Bos vindt dit allemaal veel te droog en neemt zijn lezer mee op een fascinerende zoektocht naar een waterig denken, dat niet alleen hier en daar in de filosofie aanwezig is, maar ook in de wetenschappen.

Bron: VPRO