Nathalie is op haar elfde jaar al beide ouders verloren. Door een noodlottig ongeval verliest ze ook nog haar enige broer. Ze is een weeskind dat zich alleen door het leven moet knokken. Ze gaat naar het Edward Poppe Internaat in Etten-Leur, daarna belandt ze voor haar studie Plantenkunde in Colombia. Daar, in de straten van de havenstad Cartagena, ziet ze op de vieze trottoirs, half verscholen onder een standbeeld een jongentje liggen. Auto's schijnen hun lichten over zijn zwervende lichaam, voetgangers lopen argeloos voorbij. Ineens ziet Nathalie hoe hulpeloos je kunt zijn. Zoveel hulpelozer dan zij was als weeskind in Nederland. Ze schuift haar studie opzij en besluit deze kinderen te gaan helpen. Midden in de krottenwijken van Colombia begint ze een lagere school voor kinderen die anders nooit een klaslokaal zouden zien. Populair en toch zelfmoord: Gwen is druk, moeilijk, mooi, en op het internaat één van de populairste meisjes. Maar dat is allemaal buitenkant. Van binnen is ze onzeker en denkt ze alleen maar negatief. Doctoren slagen er niet in de juiste diagnose te stellen en Gwen wordt steeds neerslachtiger. Ze neemt dan de moeilijkste beslissing van haar leven: haar twee kinderen moeten naar haar ex-man omdat zij niet in staat is ze op te voeden. Op het moment dat ze overweegt om uit het leven te stappen staat ineens die dokter voor haar neus die de juiste dingen doet. Haar manisch-depressieve buien zijn onder controle, en ze ziet haar kinderen weer regelmatig. Discobal in de kapel: John en Roger zijn op het internaat de jongens die voor de lach zorgen. Ze kijken dan ook met veel plezier terug op die periode. Vooral op de tijd dat ze de kapel van het internaat ombouwen tot discotheek. Ze gaven er geweldige feesten. Het begin van twee carrières in de entertainment. John wordt danser in discotheken, Roger een bekende dj die overal in Europa optreedt. We gaan met deze twee jongens terug naar het internaat.

Bron: KRO