'Als ik Dex niet had dan was ik er niet meer geweest. Hij heeft me gered. Door hem weet ik dat het leven mooi is, maar ook dat je er echt voor moet knokken.' Alleenstaande moeder Mona waakt over de droom van haar talentvolle zoon Dex. Hij wil bij het Nationale Ballet. Alles heeft ze voor hem over, hartstochtelijk gedreven hem te geven wat ze zelf in haar jeugd heeft gemist. Als meisje raakte haar ambities in de verdrukking van de sociale droom van haar ouders die streden voor een betere wereld en gelijke kansen voor iedereen. Nu mag Dex de vruchten plukken. Kan Mona haar zoon op koers houden in de strenge afvalrace van de Nationale balletacademie en wat heeft ze uit te vechten voordat ze zich kan verzoenen met haar ouders en haar jeugd? Mona: 'Mijn ouders strijden voor een betere wereld. Ik strijd voor mijn kind!' Een driegeneratie verhaal over dromen en idealen, zaaien en oogsten en worden wie je bent. Voor de jonge Dex is het leven één groot dansfeest. Zijn dag begint en eindigt met een plié of een pirouette en zijn energie lijkt onuitputtelijk. Vanuit haar flatje in Purmerend en haar tuinhuisje in Amsterdam werpt Mona zich op als de personal coach van Dex. Ze zorgt, juicht, troost en waarschuwt Dex bij iedere stap die hij zet. Alles staat in het teken van het ontwikkelen en tot wasdom brengen van zijn talent. Terwijl hij groeit en bloeit, schoffelt en wroet Mona in haar tuintje en onderzoekt ze haar eigen jeugd. Hoe zijn haar danspasjes op de klanken van de Dolly Dots ondergesneeuwd geraakt toen haar ouders op de barricades stonden voor betaalbaar wonen en een eerlijk loon. Demonstraties en vergaderingen voerden de boventoon. Mona's verjaardag deelt ze sinds ze zich kan herinneren met de gesneuvelden van de Februaristaking. 25 februari is haar geboortedag maar ook de dag dat ze als meisje iedere keer mee moest naar de herdenking van de stakers die opstonden tegen de Duitsers in de tweede wereldoorlog.

Bron: VPRO