De Reünie brengt een Vlaamse klas bij elkaar en stuit op een traumatische gebeurtenis waar al 42 jaar niet over wordt gepraat. In een januarinacht van 1974 breekt er brand uit in het Heilig Hartcollege in het Belgische Heusden. In het internaat liggen dan bijna 300 jongens te slapen. 23 Van hen overleven de brand niet. Als twee weken later de school op het internaat weer open gaat, meldt iedereen zich weer in zijn klas. 'We gaan er niet te lang bij stilstaan' zegt de docent, en hij gaat over tot de orde van de dag. In deze bijzondere Reünie komen 14 van de jongens die het hebben overleefd bij elkaar. Ze willen na 42 jaar juist wel stilstaan bij deze traumatische gebeurtenis. De wonden zijn namelijk nog niet geheeld. De scholieren vertellen hoe de brand hun leven heeft getekend, welke keuzes ze daardoor gemaakt hebben in het leven, maar laten vooral zien hoe opgelucht ze zijn dat ze dit voor het eerst met z'n allen kunnen bespreken. 'Het is een opluchting dat we eindelijk ons verhaal kunnen doen', zegt Leon. André draagt de brand nog altijd letterlijk met zich mee, zijn lichaam is voor een gedeelte verbrand. Hij was de laatste die nog levend aan de vlammen wist te ontsnappen. Met Patrick Lodiers gaat hij terug naar het internaat en vertelt hij hoe hij de vlammen hoorde bulderen. Nadat Marc aan de brand in het internaat wist te ontsnappen en daarna de aandacht in de pers zag voor deze gebeurtenis wist hij meteen dat hij journalist wilde worden. Nu is hij oorlogsverslaggever en maakte hij in Afrika de meest gruwelijke moorden mee. Aan Patrick Lodiers vertelt hij in Rwanda hoe deze oorlogstrauma's hem juist op de been houden. De Vlaamse Patrick is inmiddels eigenaar van twee succesvolle kunstgaleries. Maar als hij in grote ruimtes komt zal hij allereerst controleren waar de uitgang is. Hou zou 's nachts het liefst met zijn kleren aan in bed liggen zodat hij kan vluchten als dat nodig mocht zijn. En nog kan hij dan de slaap niet vatten. Zitten voor het raam vertelt

Bron: KRO