Sharona wordt op haar vierde uit huis geplaatst en woont tot haar achttiende in jeugdzorginstellingen en pleeggezinnen. Ze weet niet beter dan dat Leen haar vader is. Ze draagt zijn achternaam en wordt in officiële documenten genoemd als haar vader. Leen overlijdt in 2007. Sharona bezoekt regelmatig zijn graf en laat zijn naam op haar arm tatoeëren. Tot in 2014 haar halfbroer aan haar vertelt dat Leen niet haar vader is, maar ene Wim. Sharona vindt Wim via Facebook en hij is erg blij om van haar te horen. Hij bevestigt dat Sharona zijn dochter is en dat hij al die jaren op haar heeft gewacht. Maar Sharona twijfelt, want in de periode dat zij is verwekt had haar moeder mogelijk nog andere mannen waar ze contact mee had. Haar moeder heeft namelijk uiteindelijk zeven kinderen gekregen bij vier verschillende partners. Bovendien verbreekt Wim plotseling het contact met haar en dat terwijl hij zolang op haar gewacht heeft. Bij Sharona groeit de twijfel: is Wim wel haar biologische vader? En waarom staat hij dan niet vermeld als haar vader in de papieren van jeugdzorg? Een DNA-test kan haar definitief verlossen van de twijfel. * Bertina is het derde kind in het huwelijk van vader Lambertus en moeder Helena. Ze heeft nog een oudere broer Roel en zus Jannie. Het huwelijk tussen Lambertus en Helena houdt geen stand. Als Bertina vier jaar is gaan haar ouders uit elkaar. De kinderen gaan met de moeder mee. Roel en Jannie blijven contact houden met hun vader, Bertina echter, om onbekende redenen niet. Wanneer Bertina vijftien jaar is, zoekt haar vader toch contact met haar, maar dat is voor Bertina te laat. Bertina groeit op in de wetenschap dat ze misschien geen band heeft met Lambertus, maar dat hij wel haar vader is. Totdat zus Jannie haar vertelt dat Lambertus altijd tegen haar zei dat Bertina geen 'echte' dochter van hem was. Bertina checkt dit verhaal bij haar moeder die dit als onzin afdoet. Later vertelt de dochter van Lambertus uit zijn tweede huwelijk eenzelfde verhaal.

Bron: NCRV