Ontmoetingen met gasten uit diverse religieuze tradities en gesprekken met hen over hun leven en drijfveren en over hun persoonlijke heilige tekst. Jeff Hamburg (1956) heeft de muziek gecomponeerd bij de opening van de nieuwe liberale synagoge in Amsterdam. Hamburg groeit op in Philadelpia met de joodse gebruiken en rituelen. Na de middelbare school gaat natuurkunde en muziek studeren in Illinois. Het ligt in de familie niet echt voor de hand dat hij de muziek in gaat, maar daar ligt zijn hart. Als hij 21 jaar is breekt hij zijn studie af en vertrekt tegen de zin van zijn ouders in zijn eentje naar Europa. Daar reist hij een tijd rond en komt uiteindelijk in Nederland terecht waar hij de kans krijgt om bij Louis Andriessen te studeren. Door de jaren heen ontwikkelt Jeff Hamburg een meer eigen stijl die te maken heeft met zijn joodse achtergrond. Joodse legendes en Bijbelse verhalen zijn veelal inspiratiebronnen voor zijn muziek en hij laat klanken horen die doen denken aan klezmer en Oost-Europa. Dit heeft niet alleen geleid tot muziek die dichter bij zijn eigen gevoelsleven staat, maar ook tot een bredere bijval van het publiek. In het jodendom is het de ethiek die hem aanspreekt. Muziek heeft iets goddelijks omdat het voor hem de verbondenheid met iets groters uitdrukt. Je hebt het, te leren, ambacht maar daarnaast is er wel iets als inspiratie, wat van een andere orde is; soms weet je als componist met je muziek iets bij mensen teweeg te brengen. Schoonheid en het hogere dat je vindt in jezelf wordt voor hem vertegenwoordigd in een gedicht van de Spaanse dichter Moses Ibn Ezra die rond 1060 na Christus leefde. Enkele passages doen erg denken aan Hooglied. Waar het Hamburg om gaat is dat we allemaal ooit in het paradijs zijn geweest en daarom allemaal diep van binnen weet hebben van schoonheid: daar zijn we steeds naar op zoek.

Bron: IKON