In het boek 'Niemand regeert' zijn de columns van Marc Chavannes gebundeld. In deze columns zet hij uiteen hoe de overheid stukje bij beetje iedere vorm van autoriteit vrijwillig heeft afgestaan, met als resultaat ministers die nergens meer over gaan en pseudo-bedrijfsmatige overheidsdiensten. Wie is er de baas in Nederland? De overheid lijkt het logische antwoord. Maar in de afgelopen twintig jaar heeft de Nederlandse overheid steeds meer taken overgedragen aan de bejubelde vrijemarktwerking. In het boek Niemand regeert, een bundeling van de columns van Marc Chavannes, wordt uiteengezet hoe de overheid stukje bij beetje iedere vorm van autoriteit vrijwillig heeft afgestaan, met als resultaat ministers die nergens meer over gaan en pseudo-bedrijfsmatige overheidsdiensten. Als correspondent in eigen land beschrijft Chavannes, journalist en hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen, hoe Nederland zichzelf bestuurt: met een mengsel van grootspraak en uitstel-als-oplossing. Het idee dat de vrije markt overheidsdiensten beter, en vooral goedkoper, kan leveren dan de overheid zelf is overgewaaid uit Engeland en Amerika. Thatcher sleepte zo Engeland uit een crisis, en ook Reagan maakte goede sier met zijn economische hervormingen. Chavannes benadrukt in zijn boek hoe vreemd het is dat dit 'vermarkten' jaren later in Nederland, toch al zo anders dan Engeland en Amerika door ons onvolprezen poldermodel, klakkeloos en rigoreus ook werd ingevoerd. Rigoreus? Ja, nogal. Gezondheidszorg, openbaar vervoer, de posterijen, energie- en watervoorziening, taxi's, alles moest eraan geloven. Ondanks voorbeelden uit het buitenland waar zulk beleid volkomen in de soep liep zoals het openbaar vervoer in Engeland. En ondanks situaties waarin vrije markt voor de burger geen merkbaar voordeel op kan leveren, zoals bij de energievoorziening. En, misschien nog wel het meest schrijnende voorbeeld, ondanks onderzoek dat uitwijst dat de zorg er kwalitatief ernstig op achteruit gaat als het het uitgangspunt van de dienstverlener rendement en winst is. Bijkomend probleem is dat deze geprivatiseerde bedrijven niet zo vrij zijn van overheidsbemoeienis, regeltjes en inmenging als wordt voorgedaan. De vrije markt kan zo zijn werk niet doen. Als de boel vervolgens in het honderd loopt wordt niet alleen het bedrijf maar ook de minister van toepassing erop aangekeken. Deze verklaren vervolgens eensgezind dat ze hier niet over gaan. Verantwoordelijkheid is onduidelijk opgedeeld in kleine porties, niemand kan de gehele verantwoordelijkheid nog nemen, en leiding nemen is vrijwel onmogelijk geworden. Uitloper van deze gedachte is ook het rucksichtloss verkopen van grote Nederlandse bedrijven aan het buitenland. Maar liefst 69% van aandelen in Nederlandse bedrijven is in handen van buitenlanders en daarmee horen we bij de top vijf in Europa. Waar het in andere Europese landen nog heel normaal is om te protesteren tegen de verkoop van grote bedrijven, gaat men in Nederland er kennelijk vaak vanuit dat 'het wel goed zal komen'. Chavannes waarschuwt dat het wel erg naief is om te geloven dat KLM in de handen van een Franse eigenaar net zoveel voor Nederland zal betekenen als het voorheen deed. Andersom is meer overheidsbemoeienis vaak ook geen zegen. Dit komt tot uiting in een stortvloed aan 'leuke projectjes' en regeltjes verzonnen door ambtenaren of ministers die nog niet half aan de praktijk hebben geroken. Gratis schoolboeken voor alle kinderen! Het klinkt mooi, maar de uitvoering is een drama. Zo mag er bijvoorbeeld door een leraar alleen maar opgegeven worden over welk onderwerp het boek moet gaan:

Bron: VPRO