Bep Viergever is op zijn 56e nog altijd een overtuigd punker. Punk hielp Bep zich te bevrijden uit een jeugd in kindertehuizen en om autonoom te zijn, op eigen benen te staan, zijn eigen ellende op te lossen. Die ellende begon al op zijn zesde toen Bep zijn moeder dood aantrof in bed. Zijn vader vertrok diezelfde dag. Bep heeft hem daarna nooit meer gezien. Punk werd Beps leven en ook inspiratiebron voor de kleding die hij maakt met veiligheidsspelden, ritssluitingen, scheuren en verf. Kleding ontwerpen is mijn therapie en nog steeds gaat hij los op Johnny Rotten. * De 30-jarige Saud Jama heeft een kledingwinkel in Amsterdam-Oost voor de ongewone man. Zijn eigen leven is dat ook. Hij vluchtte als kind met zijn ouders uit Somalië en kreeg op zijn 19e een beroerte, waardoor hij deels verlamd raakte. Aan de ene kant wil hij de offers die zijn ouders hebben gemaakt waard zijn, maar aan de andere kant beseft hij dat het leven kort is en wil hij zijn eigen ding doen. Daarom houdt hij de geliefde, die zij zouden afkeuren, voor hen geheim. * Marjorie De Cunha noemt zich zelf maatschappelijk ondernemer in Amsterdam. Ze komt uit Suriname, is gescheiden en moeder van een zoon. Zij is zonder vader opgegroeid. Hij was afwezig. Niet zoals ik me een vader zou bedenken. Hij was een mooie man, met veel vrouwen en veel kinderen. In Suriname is het niet vreemd dat veel kinderen zonder vader opgroeien. Marjorie helpt jonge vrouwen om hun weg te vinden in de maatschappij. Al jaren organiseert zij de Miss Charme-verkiezing in Amsterdam. Geen badpakshow, maar vooral een maatschappelijk traject, waarbij meiden worden gekoppeld aan een sterke, vrouwelijke mentor. Ook voor de deelneemsters geldt dat ze vaak zonder vader zijn opgegroeid. En zelf zijn ze ook meestal alleenstaande moeders. Vorig jaar werd Marjorie door burgemeester van der Laan van Amsterdam geridderd in de Orde van Oranje-Nassau vanwege haar werk voor de emancipatie van meisjes en vrouwen.

Bron: NTR