David Attenborough reist naar het Noord- en Zuidpoolgebied om te peilen welke gevolgen de opwarming van de aarde heeft voor de mensen en dieren die er leven, maar ook voor onze hele planeet. David begint op de Noordpool, op ijs dat nu nog ettelijke meters dik is, maar dat volgens wetenschappers binnen enkele tientallen jaren open zee kan zijn. Het Noordpoolgebied warmt tweemaal zo snel op als het mondiale gemiddelde, en David gaat er met een Noors team opuit om te zien wat voor gevolgen dat voor de ijsberen heeft. Hij staat oog in oog met een verdoofd vrouwtje en ontdekt dat moeders en jongen honger lijden omdat het ijs waarop ze jagen steeds verder smelt. Inuit-jagers in Canada zien met eigen ogen wat onderzoekers vanuit de ruimte al hadden gezien: de Noordelijke IJszee is in dertig jaar dertig procent van zijn zomerijs kwijtgeraakt. Voor de een biedt het smeltende zee-ijs toegang tot een rijkdom aan olie, gas en mineralen ter waarde van triljoenen. Voor de rest van ons betekent het dat de planeet steeds verder opwarmt, omdat er ijs nodig is om de zonne-energie terug te kaatsen. Vervolgens gaat David kijken hoe het met het landijs staat. We volgen een groep dappere ijsonderzoekers op Groenland die gigantische watervallen van smeltwater bestuderen. Deze watervallen versnellen het afkalven van de ijsbergen, hetgeen uiteindelijk resulteert in een stijging van het zeewaterniveau. Ook in het Zuidpoolgebied stijgen de temperaturen. David keert terug naar de gletsjers die door de Shackleton-expeditie zijn gefotografeerd en ziet dat het ijs zich in een eeuw tijd onrustbarend heeft teruggetrokken. En niet alleen het ijs verandert, ook de ijsminnende adéliepinguïns verdwijnen, om plaats te maken voor ezelspinguïns die in een meer gematigd klimaat leven. Tot slot zien we de eerste filmbeelden van het grootste recente natuurgebeuren op onze planeet: het afbreken van de Wilkinsplaat, een ijsplaat van duizenden vierkante kilometers, die in 2009 in honderden ijsbergen uiteenviel.

Bron: EO